Een autotocht vanaf Werkendam naar Museum Biesbosch mag er zijn. Het landschap heeft de afgelopen jaren een ingrijpende verandering ondergaan. De rivier moest de ruimte krijgen immers en daarom ontpolderde Rijkswaterstaat de Noordwaard. Het resultaat is een nauwelijks af te kijken landschap vol waterpartijen, vogels en brugjes en uiteindelijk wacht dan De Biesbosch.

Ook het museum heeft een metamorfose ondergaan. De Dorpentripper sprak directeur Peter van Beek een paar jaar geleden, vlak nadat het museum een tijd dicht ging voor de verbouwing. Toen zei hij als dat er in feite een nieuw museum zou komen. Dat blijkt in de februarizon inderdaad het geval. Het weinig fraaie pand is ondertussen volledig vergroend en aan de buitenkant niet meer herkenbaar.

Binnen blijkt er van het verouderde gebouw ook niets meer over. Onder het museumdak is een groot restaurant ontstaan met een enorme welkomsthal. Vanaf daar is uiteraard het water van de Biesbosch te zien. Het museum ligt tegenwoordig in feite op een eiland en is uitgegroeid tot een ‘dagbestemming’. Ook is het een startpunt van een aantal wandelingen.

Aan de overkant van de brug start bijvoorbeeld de dik twee kilometer lange ‘Pannekoek’, een rondgang tussen een schier eindeloze reeks knotwilgen door. Ook riet en water ontbreken natuurlijk niet, we zijn immers in de Biesbosch. Uniek in Nederland, zei Van Beek een paar jaar geleden al. “Wij zien het al bijna niet meer, maar bezoekers wijzen ons er dagelijks op. De dynamiek van dit gebied is heel apart. Het landschap verandert voortdurend.”

En dan is er nog de mentaliteit in de streek. Gezagsgetrouw, maar ook weer niet voor een kleintje vervaard. Aanvankelijk leek het erop dat veel mensen moesten verkassen toen Rijkswaterstaat bekendmaakte dat de Noordwaard ontpolderd zou worden. Bij hoog water in de Nieuwe Merwede moet de polder water opvangen en daarmee Gorinchem droog houden. Dit betekent vermoedelijk dat het gebied een paar keer per jaar blank staat. Maar de bewoners schrikken niet van een beetje water.

De meesten bleven kortom. Ze wonen nu op terpen, zodat ze wellicht die ene keer in de 25 jaar dat het water echt hoog staat ook droge voeten houden. Zelfs een behoorlijk aantal agrariërs zet gewoon het bedrijf voort. Nieuwe dijken en kaden zorgen ervoor dat landbouw in de Noordwaar mogelijk blijft. En dat het MuseumEiland nog steeds het verhaal van de Sint Elisatbethvloed kan vertellen, die zorgde voor het bijzondere landschap van de Biesbosch.

Op de terugweg naar Werkendam wordt de trip een paar keer opgehouden door een langzaam rijdende camper. Een verrekijker uit het raam toont de reden van de traagheid: vogeltjes kijken is even belangrijker dan snel op een plaats van bestemming arriveren.