Ik ben helemaal niet onderweg naar Holysloot, maar de merkwaardige plaatsnaam op de Amsterdamse ANWB-borden wekt mijn nieuwsgierigheid. Met het onderdoor rijden van een viaduct verandert de stad onmiddellijk in platteland. In de schaduw van een metropool geurt het naar het buitenleven.
Automobilisten richting Holysloot moeten dezelfde weg als fietsers en wandelaars gebruiken en dus is de maximum snelheid dertig kilometer per uur. Amper een paar honderd meter van de A10 richting Zaanstad wacht een weg waarvoor de kwalificatie smal nog een understatement is. Af en toe is er een breder stuk, zodat een tegenligger kan passeren zonder dat deze in zo’n typisch Noord-Hollandse sloot terecht komt. Zo’n sloot waarvan het water op weghoogte staat. Langs de weg staat een bord dat de nieuwe politieke partij BoerBurgerBeweging aanprijst. En dat in Amsterdam.

Het is nauwelijks voor te stellen dat een gemeente die plannen maakt over terrorismebestrijding, aanpak van de drugsmaffia en tegengaan van stekende rappers zich ook moet buigen over de problemen van dit schitterende vlakke land. Alsof het managementteam van een keiharde multinational een lokale banketbakker runt.

In de verte steekt een kerktoren boven de polder uit. Via een steile brug enter ik het dorp. Dat blijkt tot mijn teleurstelling niet Holysloot, maar Ransdorp

Eerlijk is eerlijk: bijna had ik de handrem aangetrokken. Ransdorp is schitterend. Een dorp met bruggetjes, water, stokoude gevels, een kerk en een hotel-restaurant dat met wat zakjes chips, chocoladerepen en gevulde koeken op een bijzettafeltje toch nog wat omzet probeert te genereren. Vanuit de tegenovergestelde richting komt een tractor. Die is zo breed, dat ik maximaal moet uitwijken om hem doortocht te geven. ‘Gemeente Amsterdam’, zie ik toch echt op de borden.

Buiten het paradijsje Ransdorp lees ik dat Holysloot vier kilometer verderop ligt. Wie het dorpje wil bereiken, moet goed de weg afturen. Holysloot is slechts bereikbaar over één weg en die is zo smal dat je moet wachten tot het verkeer vanuit Holysloot je voorbij is. Na twee auto’s waag ik het erop en ik rijd dit voor mij onbekende dorpje binnen. Vlak voor het toegangsbord ligt een klein parkeerplaatsje. Daar parkeer ik mijn Koreaanse middenklasser. Ik zie een paar mensen van een versnapering genieten die eet- en drinklokaal Het Schoolhuis  verkoopt. Zelf sla ik even over.

Het etablissement zit in een oude school en heeft ook de voormalige gymzaal toegevoegd. Dat moet in 2025 wel verdwijnen, lees ik op de website van de dorpsraad. Links zie ik een schitterend wit kerkje uit de 19e eeuw. Dat is te huur voor feestjes en partijen. Even vraag ik me af of ik het gebouw niet voor de rest van mijn leven kan huren, maar ik loop verder en zie een wagentje met daarop de aanprijzing www.holyboot.nl. Met zo’n holyboot kun je bij goed weer de Holysloter Die op, een gegraven water uit de veentijd.

Als de straat verder dood loopt, keer ik terug en wandel nu de andere kant van Het Schoolhuis op. Dorpsbewoners lezen een boek in de tuin. De februarizon is fel genoeg voor literatuur in de buitenlucht. Deze kant van Holysloot doet bijna onwerkelijk aan. Kwetterende vogels overstemmen moeiteloos het geluid van hun zilveren collega’s die onderweg naar Schiphol zijn. Je zou elk moment verwachten dat de gebroeders Klinkhamer met hun Kameleon aanmeren. Een Friese connectie is zo vreemd niet, lees ik op een bord. Vermoedelijk staken Friese pioniers ooit het Almere, de latere Zuiderzee, over om zich als boer te vestigen in dit gebied. De tijd heeft meer dan stil gestaan in Holysloot. Iemand moet de klok decennia terug hebben gedraaid.

Ik passeer nog een kerkje, al volgde een geluksvogel daar God als bewoner op. Het gebouw verrees nadat een eerdere versie bij de watersnoodramp van 1916 verwoest werd door het water. Ellende komt dus toch voor in Holysloot. Amper een paar honderd meter verderop wandel ik de idylle uit. Auto’s kunnen hier niet verder. In de verte zie ik nog wel een wandelpad. Een vrouw die haar hond uitlaat komt net teruglopen.
“Lekker dagje zo he?”, stelt ze een retorische vraag. Ze weet vermoedelijk dondersgoed dat elke dag in Holysloot lekker is.

Ik vertel dat ik voor het eerst in Holysloot ben en tot voor een half uur geleden nog nooit van het dorpje had gehoord. Dat kan ze zich goed voorstellen, krijg ik de indruk.

“In Holysloot loopt de weg dood…”, glimlacht ze.

Wat heb je verderop ook te zoeken. Mooier dan Holysloot wordt het niet.

De Dorpentripper is een initiatief van De Tekstkenner. Dit is de tekstschrijver voor de regio rondom Emmeloord, Meppel, Steenwijk, Zwolle en Zwartewaterland. Erik Driessen is onder meer specialist in gebiedspromotie. Hij schrijft bijvoorbeeld over de regio’s Weerribben-Wieden, IJsseldelta en Vechtdal.