Als je de Dorpentripper dan toch in een stad moet droppen, doe het dan maar in Schellingwoude. Daar kijk je uit op de skyline van Amsterdam en zijn alle stadse fratsen snel bereikbaar, maar aan de andere kant wacht de rust en de ruimte van Waterland waar dorpen als Durgerdam, Ransdorp en Holysloot strijden om de schoonheidsprijs.

Het is alsof de afslag op de A10 naar een andere wereld leidt. Wie over de Schellingwouderdijk rijdt, heeft het gevoel dat hij een paar decennia terug in de tijd gaat. Schitterende dijkwoningen kijken uit op het IJ en de Oranjesluizen. De waterkant ligt vol met authentieke schepen. Het is hier nog goed voor te stellen dat Schellingwoude ooit leefde van de melkveehouderij.

“Geef deze dame een overweldigend applaus…”, schalt een stem over Schellingwoude. Het blijkt de speaker van het Wim Suurbier Toernooi dat blijkbaar op de velden van asv De Dijk wordt gespeeld. “Zonder deze dame was dit toernooi niet mogelijk geweest. Wat een berg werk heeft ze verzet”, klinkt het met zwaar Amsterdamse tongval. Op de parkeerplaats van het voetbalveld staan opvallend veel stokoude campers. Schellingwoudenaren verlaten hun prachtdorp ook nog wel eens blijkbaar.

Achter die schitterende dijkwoningen ligt een klein nieuwbouwwijkje. Ook staat daar een karakteristiek wit kerkje. Volgens Wikipedia vinden daar doorgaans de huwelijksinzegeningen van Goede Tijden Slechte Tijden plaats. Vandaag zijn het vooral Slechte Tijden, want het lijkt dat er een uitvaart aan de gang is. Tot overmaat van ramp komen ook nog eens twee dienders een kijkje nemen. Ze zijn op kerkenpad vanwege een inbraakalarm. Het blijft toch de grote stad.

Nog veel meer mensen bezoeken een paar honderd meter verderop de Landmarkt. Dat is een grote supermarkt met veel producen uit nederzettingen waar de Dorpentripper zich thuisvoelt, zoals de sappen van Vink Fruitboerderij uit Kraggenburg en Weerribben Zuivel uit het vlekje Nederland. Amsterdammers halen op die manier toch graag het platteland naar de stad. Misschien zet zo’n product ze ook wel op het pad van het eigen buitengebied.

Vanuit Schellingwoude wandel je de dijk op richting Durgerdam. Over teruggaan in de tijd gesproken. De dijkhuisjes, doorgaans wel verscholen achter opvallend hoog onkruid, kijken prachtig weg op het IJ. Bewoners lezen graag een krant of een boek op het bankje voor hun woning. Je zult hier maar oud mogen worden. Of liever nog in Ransdorp dat even verderop in de polder ligt. Hier staat de tijd niet stil, maar lijkt die achteruit te glijden. Het is dat er auto’s door de smalle straatjes rijden, anders zou je vermoeden dat de vooruitgang definitief is gestopt in Ransdorp.

Aan de andere kant van Schellingwoude gaat de Schellingwouderdijk over in de Nieuwendammerdijk. De fraaie woningen langs de schier oneindige weg verraden dat Nieuwendam ooit een welvarend dorp was. Veel buurtbewoners dineren samen aan tafel. Barbecuetje hier, gitaartje daar. Voorbijgangers in Schellingwoude en Nieuwendam groeten ook opvallend vaak het vreemde bezoek. Mensenkinderen, wat lijkt het anonieme van de grote stad hier ver weg. De twee stadsdelen vormen blijkbaar het platteland in een wereldstad.

Aan die Nieuwendammerdijk ligt Café ’t Sluisje. Het zal niemand verbazen dat het etablissement aan een sluisje ligt, waar op zaterdagavond zowaar ook nog een boot passeert. De opvarenden moeten zelf de sluis bedienen en zorgen daarmee onbedoeld voor het nodige vermaak van de terrasgasten. Het sluisje en de naastgelegen kroeg zijn eeuwenoud. Een paar jaar terug namen buurtbewoners het café over en zij zijn nu verantwoordelijk voor de exploitatie. Een opmerkelijk innovatief concept voor zo’n prachtig authentiek onderkomen.

Terug in Schellingwoude zoeken we de bed and breakfast weer op. In een voormalige bakkerij runt eigenaresse Sylvia ‘Fenelli’. “Landelijk genieten op een steenworp van hartje Amsterdam”, luidt de slogan van het overnachtingsadres. Tegen een buitengewoon schappelijke prijs maken gasten gebruik van de uitstekende faciliteiten, waaronder twee fietsen. Niet voor niets is Fenelli een ‘bed and bike’, hoewel in de koelkast ook het ‘breakfast’ niet ontbreekt.
Op de deur hangt zaterdagavond een briefje. “Slaap gerust uit morgen! Er komen morgen geen gasten, geen haast met uitchecken. Sylvia”, staat erop geschreven.
Woorden die helemaal passen bij Schellingwoude. Wie het dorpse gevoel in een wereldstad wil ervaren, zit hier helemaal goed.

De Dorpentripper is een project van Erik Driessen. Erik Driessen is eigenaar van De Tekstkenner en tekstschrijver van veel bedrijven en organisaties in Noordoostpolder, Steenwijk en omgeving, Meppel, Staphorst en Zwolle.