Het is zo’n dinsdag waarop de honger naar Italiaans ijs niet te stillen is. Logisch dat de daarvoor bestemde ijssalon in het Veluwse Heerde vol staat met mensen die behoorlijke hoeveelheden bollen in hoorntjes of bakjes bestellen. Een dame met een accent van voor mijn gevoel vlak boven de Zaanstreek bestelt zeven bakjes ijs.

“Alstublieft”, antwoordt ze keurig op de vraag van de ijsschepster of ze een doosje belieft. Dan loopt ze met de bestelling naar het terras. Daar belandt de Dorpentripper een paar minuten later ook met twee bolletjes tropical en maracuja, in een hoorntje voor wie het interesseert. Tot zijn verbazing staan vijf van de zeven bakjes ijs van de Noord-Hollandse dame niet op de tafel, maar op de waaltjes van de stoep voor de ijssalon.

Vijf hondjes likken alsof hun leven er vanaf hangt. Drie zijn van de dame van de bestelling, twee van een vriendin. De dieren en hun begeleidsters trekken de aandacht van de rest van het terras. Moeilijk is dat ook niet. Als een andere hond passeert, worden de demonen in de voetzoekertjes wakker. Ze blaffen alsof het einde van de wereld nabij is. “We verstoren de rust…”, verontschuldigd een van de dames zich, met een brede lach op haar gezicht.

En rustig is het gek genoeg in Heerde. Het moet de hitte zijn, want normaal gesproken zou het toch druk moeten zijn in het door campings en eindeloze bossen omgeven dorp. De Veluwe zoals de Veluwe moet zijn. Sommige winkels zijn zelfs gesloten in het hoog seizoen, zo blijkt. Terrassen zitten niet overvol en de winkelstraat is nog net niet uitgestorven. Of de toeristen zijn uitgekeken op de vaderlandse parels, of ze duiken vandaag massaal in zo’n campingzwembad.

De honden hebben het ijs ondertussen verorberd. Ze lusten nog wel wat. “Dat is niet de bedoeling”, vermaant de besteldame een van de dieren. Die is na het bolletje ijs ook begonnen aan het bijbehorende bakje. De kettingen raken ook aardig verstrikt onder het tafeltje, maar na enig ingenieus denk- en doewerk kunnen de dieren toch mee naar de Japanse bolide die wat verderop staat. “We brengen de rust terug in Heerde…”, nemen de dames afscheid.

Het hele terras kijkt mee als ze proberen om de honden op ordentelijke wijze in de kattenbak te krijgen. Valt verdraaid nog lang niet mee bij dertig graden.

Bij het uitrijden van Heerde zien de dames ongetwijfeld ook de zwarte rookpluimen over het dorp glijden. Afkomstig van een hooischuur die in vlammen opgaat. Strandgasten van het regionaal bekende Heerderstrand krijgen het advies om uit de rook te blijven. Misschien dat het toch nog druk wordt in het winkelstraatje van Heerde.